نازنینم ,کفشات مبارک

نازنین مامان با تموم خستگی که منو بابا داشتیم .....ولی با جونو دل وکلی ذوق اشتیاق رفتیم واست

کفش خریدیم......هرچند شما اصلا همکاری نکردی....از یه طرف هوا خیلی گرم شده بود از طرف دیگه

بازار "نا جوانمردانه"شلوغ بود واز همه مهمتر خانوم تو کالسکه نمی موندی....وقتی هم می خواستم

کفش رو به پاهای نازت امتحان کنم همش ول می خوردی واذیت می کردی

آیلا آماده شده بره کفش بگیره

دیگه نازنین حسابی قاطی آدما شدی....کفشات تو جا کفشیه

فعلا اینا رو می پوشی و با من یا بابا تو حیاط یا در کوچه قدم می زنی....چون صدا می دن خودت هم

دوس می داری......واسه اولین بار که تو حیاط پوشیده بودیش چند بار زمین خوردی ...طوری که روی زمین منشستی

بعد که کف حیاط رو لمس می کردی دوس داشتی....خلاصه کلی واسه خودت کثیف کاری کردی چون قرار بود حموم بری واسم مهم نبود , ببین دسمات چی شدن

اینم اونیکی کفشت...البته اول اینو گرفتیم...اما بابا دوس داشت یه کفش صدا دار هم برات بگیریم

تو خونه کمی با این هم گشتی

خلاصه عزیزم خیلی مبارکت باشه

وقتی قبلانا باهم بیرون میرفتیم سوار کالسکه یا بغلمون بودی...دوس داشتی

اطراف رو بنگری....اما حالا که با پاهای نازت راه می ری می دونی چی واست جالبه

آشغالهای روی زمین...مثل درب بطری آب معدنی...یا پوست میوه....یا جلد شکلات و....

وقتی زمین زیر پات تمیز باشه انگار انگیزه ای واسه راه رفتن نداری اما...به محضی

که یکی از چیزا بالا رو میبینی مشتاقانه واسه تصاحبش به راه می افتی

وقتی تو خونه راه می ری بابا میگه بیا پنگوئن نازم